Uwielbiam takie opowieści rodzinno - detektywistyczne! 

Z kolejnymi odejściami naszych najbliższych zamykają się - w zasadzie bezpowrotnie - księgi dziejów rodzinnych. Potem już tylko z wielkim trudem odtwarzamy jakieś pojedyńcze szczegóły. 

W polskich dworach były księgi gości. To bardzo cenne świadectwa. No i zazwyczaj ginęły, gdy ziemianie byli wywłaszczani i wyrzucani z domów. Nam została szybko /w biegu?/ wydarta karta z wpisem Marii Goreckiej, z wierszem swojego ojca, adama Mickiewicza.

Dziękuję. Genealodzy wielkopolscy odnajdują w księgach metrykalnych akty zgonów żołnierzy poległych właśnie podczas Powstania Bokserów. Temat zupełnie nie znany.

Kurczę, to jest właśnie ta tradycja, na której powinno zasadzać się życie społeczne. A wszystko zmierza do tego, by zrobić z nas zatomizowane jednostki zantagonizowane między sobą.

Gdy zniszczone zostają dokumenty i umrze ostatni, który cokolwiek pamiętał, to odtworzenie historii rodziny staje się prawie niemożliwe a ta historia powinna być dla nas fundamentem, na którym budujemy własne życie.

Moja Teściowa wspominała Marię Gorecką jako bardzo ciepłą i miłą osobę. Maria była juz staruszką, gdy nawiedziła Bielicę na Kresach. A Teściowa miała wówczas 12 lat. Mamy fotografię całego towarzystwa na stopniach pałacu w Bielicy, Maria siedzi w fotelu, wystawionym na podeście. No i ta wyrwana kartka z księgi gości nam została z autografem. 

Te Chiny to dla mnie dalekooooo. Ale to bardzo ciekawe. Świat jest/był mały!

Ekstra. Na marginesie, chciałbym coś napisać o "Zielonych rękawiczkach", tylko jeszcze nie wiem czy mnie stać teraz na zakup, muszę policzyć kasę. W lipcu na pewno. 

:) Nie wiem, co powiedzieć :))) 

Może wnuki  ukąszone przez ząb nowoczesności nie wiedziały i rzuciły siodło w kąt. Swoją drogą, ile  albumów ze zdjęciami i dokumentami trafiło do pieca przez tę kretyńską propagandę, że tylko przyszłość się liczy. 

Dobrze, że chociaż metryki koni ocalały jakimś cudem. Ja to niestety zajęłam się genealogią jak już wszyscy z poprzedzającego mnie pokolenia zeszli z tego łez padołu. Też żałuję, że nie wcześniej. Z drugiej strony i tak sporo odtworzyłam a przede wszystkim zebrałam rozproszone po rodzinie zdjęcia i dokumenty. To już nie zginie.

opublikuj kiedyś...Poniatowscy to widać zawsze niezłe źółka były, poczynając od pana Stanisława Augusta

Kolejny, który ani ojca ani matki nie ma, fizjonomia też nie tęga

No, musial byc kawal ch***  z tego calego "Onufrego"...

... wystarczy, ze od '39 do '57  przebywal na emigracji... w Paryzu, Rzymie, Turcji, Palestynie i WB...

... i jeszcze pochowany na Powazkach w Alei Zasluzonych... no normalnie szczyt szczytow !!!

Cos mi sie wydaje, Pani KOSSOBOR, ze to nie ma wiekszego znaczenia z ktorych Poniatowskich byl ten Juliusz... np. ci Poniatowscy, ktorzy sa w polityce francuskiej, a wiec Axel i Ladislav Poniatowscy, dzieci niezyjacego juz Michel'a Poniatowskiego, ministra spraw wewnetrznych w rzadzie Valerego d'Estaing'a - to potomkowie tego zdrajcy, sprzedawcy i targowiczanina St. Augusta... w kazdym badz razie jeszcze pare lat temu chetnie do tej "arystokratycznej" koligacji sie przyznawali... dzisiaj byc moze znacznie mniej... w kazdym badz razie we Francji te wszystkie poniatowskie mendy trzeba omijac szerokim lukiem i ogolnie trzymac sie od tego k******a jak najdalej.

I dobrze mu się wiodło w PRL.

Jest ojciec i matka - był synem Kazimierza  i Jadwigi z Wikszemskich

można się dokopać jego genealogii - faktycznie jest to ta rodzina a nie podmianka

Szanowna Pani, jeśli mogę służyć swą wątłą pomocą...

"

• Jacek Maria Poszepszyński (Jan Kobuszewski), ojciec Maryli i dziadek Maurycego. Rzekomo urodzony w Kaliszu w 1887 r. W „niezapomnianym roku 1904” walczył „po wszystkich stronach z jednakowym skutkiem” w wojnie japońsko-rosyjskiej w Mandżurii, a w czasie pierwszej i drugiej wojny światowej walczył w Kaliszu. Interesuje się kryminalistyką, od kiedy to w roku 1932 roku „podczas procesu przeciwko Zachariaszowi Dorożyńskiemu, zabójcy Igi Korczyńskiej, tancerki Teatrzyku Ananas w Warszawie” występował jako biegły specjalista. „Mimo to Zachariasz Dorożyński poniósł zasłużoną karę i poprzysiągł Dziadkowi Jackowi zemstę”. Obecnie jest inwalidą 125% oraz członkiem Stowarzyszenia Psie Pole i mieszka u swojej córki Maryli. Jak na swój wiek przejawia wyjątkową sprawność fizyczną oraz cechuje się niezwykłą wytrzymałością. Jego jedynymi słabościami są dżem muchomorowy i truskawkowy, które potrafi łączyć z dowolnymi potrawami (np. surowe ziemniaki, węgorz czy cebula) oraz kobiety w każdym niemal wieku. Ulubionymi powiedzeniami Jacka są: „trzask, prask i po wszystkim” (po którym często zasypia), „psia mać”, „psia kostka” oraz „w niezapomnianym roku 1904...”, stanowiące wprowadzenie do opowiadanych przez niego anegdot."

To pochodzi z "Powtórki z rozrywki", oczywiście śmieszne, kiedy się tego słucha. https://pl.wikipedia.org/wiki/Rodzina_Poszepszy%C5%84skich

I jeszcze jedno: dość dokładnie prześledziła Pani zdjęcie w mundurze niemieckiego marynarza. Pozostaje mi jedynie dodać, że zdjęcie obok zostało zrobione w porządnym japońskim zakładzie fotograficznym prawdopodobnie było naklejone na kartoniku. Może jakimś tropem dla Pani będzie fakt, że oprócz japońskich liter, jest tam również napis cyrylicą: SUZUKI. Jakość zamieszczonego zdjęcia nie pozwala na odczytanie reszty napisu po rosyjsku.

Pozdrawiam. Ależ się ta historia plecie...