Cała tajemnica tkwi w drzewie genealogicznym rodziny Eitingonów, a my go nie znamy, a w zwiazku z tym można sie pogubić, który jest ktory.Może warto iść tez tropem powiązań syjonistów z bolszewikami i nie tylko. Wiadomo ,ze Oscar Kon do końca życia sympatyzował z syjonistami. Naum Eitingon ten z Łodzi wyjechał do Brazylii , Kon do Argentyny.. Po wojnie tam glownie lądował zrabowany kapitał Niemców..  Czemu np Naum nie wyjechał do USA ?

Hilary Minc w jakimś czasopiśmie ekonomicznym zachwycał się tym, że USA w Polsce zaangażowało się  w układ jak to ujął "szeregowy". 

„Eitingon Child" zajmuje się handlem z Rosją, wywożąc z niej futra, a przywożąc tam jednocześnie wielkie partie  przędzy, zakupywane względnie wytwarzane przez  siostrzaną firmę „N. Eitingon i S-ka" w Łodzi. Zamówienia opiewały na kwoty zbliżające się do 1 miliona USD.

Falanga - pismo narodowo-radykalne.

Artykuł napisany jest z sarkazmem.

Włókienniczą Spółkę Akcyjną w Łodzi założyli wg statutu w 1922

1/ Naum Eitigon

2/ Borys Eitigon

3/ Moscow Fur Trading Company, Nowy Jork

4/ Eitigon Schild Compant, Nowy Jork

W tle był ich kuzyn też Naum - major NKWD oraz Max - psychoanalityk z Wiednia.

O ich genealogii napisała Mary-Kay Wilmer - też z rodziny "The Eitingons: A Twentieth-Century Story".

Wiedzieli, że będzie wojna. Transferowali kapitał do Stanów. Podobno prowadzili dwie księgowości - oficjalną i nieoficjalną. Przekręty na podatkach robili cały czas. 

Ja myślę, że wiedzieli. Kto miał nie wiedzieć, nie wiedział, oni wiedzieli.

A ten Adam_Krzyżanowski_(ekonomista) to libertarianin, ha, ha, ha.

Noo... piękny życiorys, ciekawe kto go od egzekucji wybawił?
 

Był aktywnym uczestnikiem życia publicznego. W okresie zaborów wspierał tworzenie spółdzielni rolniczych w Galicji. W niepodległej Polsce pełnił funkcję prezesa Komisji Podatków Ministerstwa Skarbu i z ramienia Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem został posłem na Sejm w 1928; z mandatu oraz członkostwa w BBWR zrezygnował w 1931, protestując przeciwko uwięzieniu posłów Centrolewu w twierdzy brzeskiej. W 1927 uczestniczył w negocjacjach finansowych w Nowym Jorku, dzięki którym rząd polski uzyskał pożyczkę amerykańską; w efekcie tych działań udało się ustabilizować sytuację polskiego złotego. Po wojnie Krzyżanowski brał udział w rozmowach w Moskwie w czerwcu 1945 i powołaniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Był członkiem Krajowej Rady Narodowej (1945–1947), a w latach 1947–1949 posłem na Sejm Ustawodawczy z ramienia Stronnictwa Demokratycznego.

Jego zainteresowania naukowe obejmowały metodologię ekonomii, finanse, ekonomikę rolnictwa, historię powszechną gospodarczą, etykę i demografię. Wykazywał współzależność finansów prywatnych i publicznych. W latach 30. zgłosił program finansowy walki ze zubożeniem ludności. Przedstawił własną klasyfikację pieniądza, badał zagadnienia kredytu oraz omówił rozwój kategorii wojen w historii, wskazując na racjonalizację wojen (na tle stopniowej racjonalizacji innych działań ludzkich). Współpracował z pismem „Przegląd Współczesny”, w 1925 ogłosił przekład pracy Prawo ludności Thomasa Roberta Malthusa. Do grona studentów Krzyżanowskiego należeli m.in. Oskar Lange, Edward Strasburger, Edward Taylor, Adam Vetulani, Kazimierz Studentowicz.


Po agresji III Rzeszy na Polskę w początkach okupacji niemieckiej znalazł się w gronie 183 krakowskich uczonych, aresztowanych przez SS 6 listopada 1939 w ramach Sonderaktion Krakau i trafił do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen. Po uwolnieniu 8 lutego 1940 wrócił do Krakowa i prowadził wykłady i seminaria w ramach tajnego nauczania uniwersyteckiego. Po wojnie kierował Katedrą Ekonomii Politycznej; w 1949 emerytowany, powrócił jeszcze do pracy na uczelni w 1957 jako pracownik naukowy Katedry Ekonomii Politycznej (od 1959 pod zmienioną nazwą Katedra Ekonomii Politycznej i Polityki Ekonomicznej), kończąc ostatecznie pracę na uniwersytecie w 1960.


 

W 1927 uczestniczył w negocjacjach finansowych w Nowym Jorku, dzięki którym rząd polski uzyskał pożyczkę amerykańską.

Może Amerykanie?

Całkiem możliwe.

Wiki nie podaje,ze Naum w 39r przepisał prawie wszystkie swoje akcje 90% udziałowcom z USA.. Tak!e info podaje Lesman w swojej książce.W 38r zakup plantacji bawełny w Brazylii nie wynikał chyba tylko i wyłącznie aby się uniezależnić od dostawców bawełny.. Takie działania musialy mieć twardą podstawę na bazie sprawdzonych informacji i chyba był oznaką ,ze w Polsce trzeba zwijać interes, nie czekając na ostatnią chwilę..   

Adam Krzyżanowski to autor książki Raj doczesny komunistów. Dzieje Rosji w XX wieku, o której piszą:
Przedstawiamy teraz ostatnie nie wydane dotąd większe dzieło Krzyżanowskiego - 55 lat po jego napisaniu. Raj doczesny... wpisuje się w szczególną historię polskiej myśli o Rosji i komunizmie stanowiąc tej historii ważne a nie odkryte dotąd ogniwo. Mieści się pomiędzy profetyczno-konserwatywnym ujęciem Zygmunta Krasińskiego a analityczno-optymistyczną interpretacją rosyjskiej barbarii Henryka Kamieńskiego. Wizja krakowskiego ekonomisty mieści się również pomiędzy dwoma fascynującymi spojrzeniami na rewolucję rosyjską i jej związki z tradycjami moskiewsko-petersburskiego imperium jakie przedstawili w drugiej i trzeciej dekadzie XX wieku socjolog Ludwik Kulczycki i historyk - Jan Kucharzewski. Duży dystans dzieli ją od cywilizacyjnych modeli w których Rosję i bolszewizm umieszczali tworzący równolegle z Krzyżanowskim Feliks Koneczny i o dekadę młodszy Bogumił Jasinowski.
https://sklep-niezalezna.pl/pl/p/Raj-doczesny-komunistow.-Dzieje-Rosji-w-XX-wieku-Adam-Krzyzanowski/695

 

Też tak myślę. Taka ewakuacja kapitału musiała trwać, więc myślę, że zaczęła się co najmniej w 1937 roku (jeśli nie wcześniej) a zukup gruntów w Brazylii był jednym z elementów tego planu.

c. d. z innej strony:

Raj doczesny... nawiązuje w niejednym punkcie wprost do dorobku badaczy wyjątkowego ośrodka sowietologii polskiej, jaki stanowił w Wilnie lat 1930-1939 Instytut Naukowo-Badawczy Europy Wschodniej. Książka Krzyżanowskiego staje do godnego dialogu z tą wielką tradycją. Otwiera ją w przyszłość, zdominowaną przez liberalną perspektywę, ku nowym wielkim syntezom polskiego spojrzenia na Rosję i komunizm – wspomnianych już Leszka Kołakowskiego, Andrzeja Walickiego, a także, dotkniętych w pewnym sensie polskim doświadczeniem, Zbigniewa Brzezińskiego, Richarda Pipesa, Adama Ulama, Leopolda Łabędzia. Oddajemy to dzieło do rąk czytelników w poczuciu, iż spłacamy dług wobec polskiej humanistyki, wobec historii polskiej myśli politycznej.
https://www.znak.com.pl/ksiazka/raj-doczesny-komunistow-dzieje-rosji-w-xx-wieku-adam-krzyzanowski-96799

wydały ARCANA

Chyba trzeba wiać...

No tak, ja mam chyba zaniki pamięci.

Czytałem Pani poprzednią notkę a chciałem polecić książkę Lenin w Zurichu Sołżenicyna, jeśli Pani nie czytała. Bo tam jest trochę i o Wiedniu, i o Poroninie, i o tych wszystkich socjalistach, komunistach, innych psubratach, o których Lenin wyrażał się, że to wszyscy oportuniści są a nie żadni rewolucjioniści :)

Za to przed chwilą przeczytałam, że major NKWD Nahum Eitingon prowadził do 1939 roku Guya Burgessa - jednego z piątki z Cambridge, czyli wszystkie materiały docelowo spływały do Nahuma i on wyznaczał zadania Deutschowi i innym, którzy kontaktowali się bezpośrednio z Guyem.

Z dziećmi Kona to jest ciekawa sprawa,należy wspomnieć ,ze Kon mial dzieci z dwóch małżeństw.. Dwaj synowie przeżyli wojnę, oni byli z pierwszego małżeństwa.. Lesman w swojej książce opisuje próbę ubezwłasnowolnienia ojca przez dzieci..

Przeczytalam wpis...

... i  pasjonujaca  wymiane  komentarzy  z  mocno  bijacym  sercem  z wrazenia...  emocje niesamowite,  normalnie zatyka co to sie wtedy dzialo...

... a  dzis  jak  to  wszystko  jest  ZAKRYTE  przed  naszymi  oczami  i ciekawymi umyslami  !!!    Dzieki  !!!

GENIALNE  !!!

Na szczęście jeden człowiek nie jest w stanie, zapanowć nad "gospodarką kraju", nie da się i tyle.

Może to przypadek, ale gdy kliknęłem na link dostałam wiadomość że portket tymczasowo nieczynny . 

Proszę w wyszukiwarce wpisać Eitingon to wyjdzie to samo, bo może te wyniki wygasają po jakimś czasie. Mi też ten link, jak kliknąłem, wyświetla taki komunikat...

https://www.szukajwarchiwach.gov.pl/wyszukiwarka

To ciekawe. Będę może mądrzejszy, jak się zapoznam z tymi książkami...

Dobry  gracz obstawia wszystkie mozliwe wygrane.  Jak sie przekracza pewien poziom  to poglady polityczne juz nie graja roli. Teatrzyk o  wojnie kapitalizm-komunizm to dla publiki.  Wszedzie gdzie mozna zarobic kase  poglady  ida na bok. Aktualnie dalej tak jest. Slynne inwestycje w kraje o rezimach komunistycznych. Jak to ktos kiedys powiedzial "kasa misu ,kasa'. Najbardziej przeraza czlowieka  gdy obdziera sie z tego "brazu" ta II RP!!  .  Jakie sily pociagaly tam za przyslowiowe  sznurki?. Jak gnebiony  i wyzyskiwany byl ten przyslowiowy narod polski. Porozomienie ponadz podzialami. Skladajac wszystko do kupy wylania sie przerazajacy obraz  naszej panstwowosci. Czegos co chyba jednak nie bylo przyjazne zwyklemu obywatelowi.

Oj nie. Z tym, że dzisiaj też mamy takie święte krowy, które nie wiadomo skąd wysokoczyły i nic im nie można zrobić. Potem przychodzi Konfa i mówi, że jest źle, bo nie ma wolnego rynku. A jak ten wolny rynek wprowadzą to ho ho.

Z jednej się szpiegowali, z drugiej współpracowali. Dla gawiedzi był teatr.  Mogła być prowadzona gra na wielu poziomach. Gra luster. Jak u gangsterów.

W sumie to chyba nie ma dostępu do akt NKWD a jeśli coś pokażą to, czy aby na pewno będą to dokumenty prawdziwe?

Naum był szefem nielegałów. I to było stanowisko tajne przez poufne. Komórka zakamuflowana do imentu.

Przyznam,ze z tego punktu widzenia nie patrzyłem na rodzinę Eitingonów, skoncentrowany byłem na losach Kona, o ktorych pisze Lesman..W niej również doskonale jest opisane jak te zewnętrzne wplywy sie zmieniają i sie przenikają. Drugiej książki jeszcze nie przeczytałem, podobno ma powstać tryptyk, fantastyczny pomysł ..Właściwie tak trzeba rozpatrywać całą historię miasta Łodzi i Polski.. Natomiast gdybyśmy znali drzewo genealogiczne , może dałoby się ustalić ,w którym momencie została wyznaczona rodzina Eitingonów i jak ta ścieżka dokładnie przebiegała.. Oczywiscie generalnie rzecz ujmując , tak sprawy się przedstawiają jak napisałeś Coryllusie. 

Nowa Zelandia.

ale daleko 

To proponuję Chile. Albo Panamę :)

A tam się nie gotuje?

Styl tego tesktu w połowie lektury tak mnie zaćmił, że zapomniałem o dacie jego publikacji, myślałem że to jest fragment Dwu lwów. Per analogiam rzecz współczesna, amber-gold bis.

Tak,  to jest przerazajace  !!!

Ale te "sily pociagajace za sznurki"  w skali globu - to ile...  1-2%   ?!?!?!  To jest  NIC...  GARSTKA...  a reszta  ???  To co  zombi,  automaty,  roboty  ???

Skala  PRZEWALOW  i  KANTOWANIA  calego  narodu  -  NIEWYOBRAZALNIE  PRZEOGROMNA...  normalnie  wlosy  deba staja  !!!

Mozna, mozna...

... tylko trzeba chciec... a w Polsce widac, ze pomimo  bogobojnych zaklec i obiecanek nie ma chetnego coby kopnal w ten stoliczek... bo to jest kwestia organizacji - tak jak wczesniej wyjasnil  Pan Gabriel...

... co innego robia, co innego mowia  i za nic nie odpowiadaja,  nie ma na nich kary  ani  bata - bo tak sobie ta banda debili i zlodziei wymyslila  !!!

Quebeck, ale na prowincji

to możliwe

Istnieje też domniemanie, że łącznikiem między Nowym Jorkiem a Moskwą był Instytut Psychoanalizy Eitingona w Berlinie z odnogą w Wiedniu. Max był psychoanalitykiem i uczniem Freuda a potem koła Freuda. Mieszkał jakiś czas w Wiedniu. 

Pierwszy wysłannik Rosji Sowieckiej do Niemiec, Adolf Yoffe, był pacjentem i uczniem Alfreda Adlera, też członka koła Freuda.

Minister Finansów krótkotrwałej Republiki Węgier  Jenö Varga był  członkiem Węgierskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego. Po klęsce rewolucji węgierskiej Varga został internowany w Austrii, a po zwolnieniu brał udział w seminariach w wiedeńskiej rezydencji Freuda, zanim został przeniesiony do Rosji. W 1923 r., po wysłaniu do rosyjskiej misji handlowej w Berlinie, wznowił swój związek z kręgiem Freuda za pośrednictwem Instytutu Eitingona. Tajny Komitet Freuda został wkrótce powiadomiony , że Varga „umożliwi korespondencję z Moskwą kurierem”, co było wówczas prawie niemożliwe za pomocą innych środków. I być może ten kanał wykorzystano dla przyklepania interesu futrzarskiego.

po cholerę to napisałem?

A jeszcze jedno Max psychoanalityk był rodzonym bratem Nauma oficera NKWD. Ci z Łodzi i Nowego Jorku to ich kuzyni.

Zdaje się, ze w tym NAC, wspominają także o stacji benzynowej w Łodzi. Ale może to na własny użytek.

W tym Wiedniu musiała być taka obrotnica kolejowa. Na pewno wrócę do Pani artykułu (i do tego zapowiedzianego też), jak przeczytam obie książki.

A więc pychoanalityka więc jest jeszcze lepszym polem działania dla agentów niż teozofia wymyślona przez wojskowych amerykańskich. I gdzie ten biedny otumaniony pedryl Mickiewicz się tu plasuje, razem z obłąkanym Juliuszem Słowackim.

(Naum- nie wiem czy tu nie ma przekłamania imienia) Eitingon wysadził pociąg w Mandżurii z marszałkiem z Kuomintang’u, akcja zaplanowana przez Salninsa. To Eitingon zaplanował zabicie Trockiego (zabójstwa dokonał jego agent Mercader). I tu panorama dotycząca wojny domowej w Hiszpanii:

W 1936 Republika poinformowała Sowietów, że chce u Stalina zdeponować hiszpańskie złoto. Parę nazwisk: Vinarov nadzorował złotą operację, którą wykonywał Orłow i Kuzniecow (statek załadowany  w Kartagenie), Walter Krivitski.

Naum Eitingon był w tym czasie szefem placówki NKWD w Barcelonie, razem ze swoją żoną i kolejną żoną Eugenią Puzyriovą (oficer NKWD). W zamian za złoto hiszpańscy rewolucjoniści dostają transport starych strzelb i karabinów. Złoto przypywa 6 Października do Odessy i w tym dniu rząd republikański opuszcza Valencję (w tym samym dniu zwija się rosyjska ambasada i sowieckie misje militarne). Ze strzelbami przybywają doradcy wojskowi i instruktorzy (Starinov, Salnins).

25 pażdziernika Niemcy i Japonia podpisują pakt antykominternowski. Stalin zabrał się za angielskich szpiegów w POUM (trockistów)- ukłony dla członka POUM Orwella (prowadzonego przez szefa 5-ki z Cambridge). Katalonia miała się pozbyć POUM pod groźbą wstrzymania pomocy od Związku Radzieckiego. Niedługo po tym Stalin zrobił swoje sławne czystki i prawdopodobnie wynikały one z doświadczeń Hiszpańskich, że wojnę przegrywa się wtedy, kiedy naćkane jest agenturą.

Wydaje się że Amerykanie, Niemcy, Anglicy i Rosjanie użyli hiszpańskiej wojny domowej jako proxy-war - wojny zastępczej (lipiec 1936-kwiecień 1939). 

Władze republiki dostały to, na co opiewała umowa- prawdopodobnie nikt nikogo nie oszukał, chodziło o przekręt, tylko pewnie nie do końca było wiadomo z kim ten i inne przekręty będą zrobione, było wielu potrzebujących.

Ciekawą rzeczą jest to, że w Hiszpanii pojawiło się wielu wtedy topowych pisarzy- Dos Passos i Hemingway którzy mieli zrobić film z duńskim reźyserem o tej wojnie, Orwell ze strony Brytyjskiej, Saint-Exupery oraz Mijail Koltsov, Felix Correia, Mário Neves, Geoffrey Cox, Joris Evens, Barbro Alving, William P. Carney,G. L. Steer, Marta Gelhorn, Langston Hughes, Pierre Van Passen, Ksawery Pruszynski z Polski (ten to miał przeczucie, bo napisał w 1932: "Sarajewo 1914, Szanghaj 1932, Gdańsk 193?") i inni.

W Banco de Espania było 638 ton złota (dzięki neutralności Hiszpanii w I Wojnie). Do Odessy popłynęło 510 ton, piękne wsparcie dla Stalina na zbliżające się zakupy zbrojeniowe na Zachodzie. Franco dostał pożyczki od Amerykanów i Brytyjczyków. Sprzęt dostarczyły Włochy (Fiat), Niemcy, Francja, Polska sprzedała broń dwum stronom konfliktu, Czechosłowacja też się obłowiła.

Duński lewacki reżyser Evens, papa Hemingway i niemiecki lewacki pisarz w mundurze- Renn

Co do np. Dr. Maxa Eigtingtona to jest artykuł chyba NYT, ale nie mama możliwości go przetłumaczyć; (w każdym razie stalinowskie czystki to robota m.in. pana doktora, a był jeszcze inny żydowski świr który prowadził badania nad bólem- materiału miał pod dostatkiem (ciekawe czy badania trafiały od razu do USA?) https://pl.wikipedia.org/wiki/Mark_Zborowski

(sorry dla czytających, można to w tłumaczu przetłumaczyć- ja nie dam teraz rady)

IN the latter half of the 1930's a gang of killers appeared in Western Europe whose accumulated crimes - considering their impact on history - are probably unequaled in the annals of murder. They were agents of the Soviet secret police - then called the N.K.V.D., now the K.G.B. - operating in a special unit dedicated to terrorism. The unit's existence became known through a series of sensational incidents 50 years ago - including the assassination in Switzerland in September 1937 of Ignace Reiss, an N.K.V.D. defector; the kidnapping from the streets of Paris of a White Russian general, Yevgeni Karlovich Miller, only weeks after Reiss's death; and the murder in a Paris hospital of the son of Leon Trotsky, Lev Sedov, in 1938. Though centered in Paris, the group's tentacles reached into Spain, where an anti-Stalinist leftist, Andreu (Andres) Nin, disappeared from police custody in June 1937. And in 1940 the leading member of the group, Leonid Eitingon, directed the assassination of Trotsky in Mexico.

The unit's activities involved a remarkable assortment of individuals, none of whom resemble the typical denizen of crime stories. Most of the key figures were intellectuals: poets, artists and psychiatrists. John J. Dziak, a historian who works for the Defense Intelligence Agency, has now called attention to a nearly incredible chapter in the history of this team, one largely overlooked until now. In his book, ''Chekisty: A History of the KGB'' (D. C. Heath & Company), Mr. Dziak reports that one of the group's key agents in the kidnapping of General Miller was none other than a close personal associate of Sigmund Freud and a pillar of the psychoanalytic movement, Dr. Max Eitingon (sometimes misidentified as Mark), the brother of Leonid Eitingon.

Further, there is evidence that Dr. Max Eitingon was instrumental in preparing the 1937 secret trial in which the highest leaders of the Soviet Army, including the chief army commissar and eight generals, fell before the Stalinist execution machine. As the historian Robert Conquest established, to contrive evidence against the generals the special unit connived with Reinhard Heydrich of Hitler's intelligence service.

Freud's associate, Dr. Max Eitingon, was not the only well-known intellectual to be drawn into the work of the unit. Another of its members, Mark Zborowski, a retired anthropologist and psychologist, lives now in San Francisco. Another, Sergei Efron, was the husband of the Russian poet Marina Tsvetayeva. In his Mexican operation against Trotsky, Leonid Eitingon secured the services of the painter David Alfaro Siqueiros, who led a massive armed attack on Trotsky's house in May 1940, three months before the successful assassination. As documented in the memoirs of Gen. L. A. Sanchez Salazar, the chief Mexican police officer responsible for investigating the Trotsky case, the poet Pablo Neruda was suspended from his position with the Chilean diplomatic service for aiding the Eitingon network by providing Siqueiros with a visa that allowed him to escape from the Mexican authorities.

How can we believe such things of such people? Yet the evidence in the matter has never been challenged, and nearly all of it has been in print for some time. Aside from Mr. Dziak, the French historian Pierre Broue and the American Sovietologist Natalie Grant have done extensive research on the Eitingon-Efron-Zborowski group and its relationship with the N.K.V.D. center in Moscow.

The earliest sign of the existence of the special unit seems to be the appearance of a young Russian, Lev Narvich, at the headquarters of the dissident Marxist party, the Partit Obrer d'Unificacio Marxista (POUM), in Barcelona early in 1937. Narvich, claiming to be a critic of Soviet policies in Spain, obtained interviews with Andreu Nin, a well-known Catalonian literary figure and main leader of the POUM. Narvich, who was also a photographer, insisted on taking pictures of the party leaders and others at the headquarters. On June 16, thanks to Soviet pressure on the Spanish Republican Government, the leaders of the POUM, Nin included, were arrested and charged with high treason. Nin disappeared within days and was never seen again. Even the leaders of the Communist Party in Spain today admit that Nin was murdered on Stalin's orders. Narvich's photographs were used to identify foreign POUM sympathizers. George Orwell, who was in Barcelona soon after the arrests but then fled Spain in fear of arrest himself, may have escaped precisely because he was not photographed by Narvich.

In Paris Narvich had been a member of the Union for Repatriation of Russians Abroad, a Soviet-controlled front organization aimed at infiltrating the exiled community of White Russians. Also connected with this organization were four more members of the special unit - Gen. Nikolai Vasilyevich Skoblin, his wife Nadyezhda Plevitskaya, Dr. Max Eitingon and Sergei Efron - who were involved in the murder of Ignace Reiss and the disappearance of General Miller. Ignace Reiss, born Ignacy Poretsky in Polish Galicia, was a high officer in Soviet military intelligence operating in Switzerland. The network he set up included an American, a close friend of Alger Hiss, Noel Field, who has lived in Hungary since the late 1940's. (In her book, ''Red Pawn: The Story of Noel Field,'' Flora Lewis, a columnist for The New York Times, has convincingly argued that Mr. Field was involved in the activities with which Mr. Hiss was charged by Whittaker Chambers.) Early in 1937, Reiss, when he learned of the imminent attack on the POUM and Nin, defected from the N.K.V.D. and, in a blistering letter addressed to Stalin, proclaimed his solidarity with the Trotskyists. He then went underground. He was tracked down near Lausanne, Switzerland, and assassinated on Sept. 4, 1937. An accomplice of the murderers was caught by the Swiss police, and the conspiracy began to unravel. ON Sept. 22, the news of the kidnapping of General Miller swept Paris. Miller had left a letter behind, stating that he was to meet with another White Russian, Gen. Nikolai Vasilyevich Skoblin, and with a Vadim Kondratiev. Working with the Swiss, the French police discovered that someone named Vadim Kondratiev, who was involved with Efron in the murder of Reiss, was a subordinate and friend of Skoblin. Skoblin, the courier between Heydrich and the N.K.V.D., was the real prize, and he disappeared immediately. His wife, Nadyezhda Plevitskaya, a famous Russian folk singer, was arrested and sentenced by a French court for complicity in the kidnapping of Miller. She died in a French prison in 1940. It was through the Skoblin-Plevitskaya case that the revelations about Freud's colleague, Dr. Eitingon, were made.

Just about the time Narvich appeared in Barcelona, Skoblin approached Reinhard Heydrich, head of the Nazi security service, Sicherheitsdienst (S.D). Skoblin informed the Germans of a supposed conspiracy between the German General Staff and the Soviet generals who were later to be condemned in the secret trial. Heydrich manufactured documents supporting the claim and these were passed on to Stalin. The Soviet generals were tried and executed in June 1937, beginning the vast purge of officers that would leave the army virtually leaderless when Hitler invaded the Soviet Union in 1941. The details of this operation were first outlined by a Soviet defector, Walter Krivitsky, who explained that General Miller had been kidnapped because he knew too much about the forging of ''evidence'' in the case. IN his book, Mr. Dziak concludes that it was Dr. Max Eitingon who recruited Skoblin and Plevitskaya into the special unit. That charge is supported by other historians. At the time of the kidnapping of General Miller, Dr. Eitingon decamped for Palestine, where he had previously established a psychoanalytic institute. The dissident Soviet historians Vitaly Rapoport and Yuri Alexeev declare flatly in their book, ''High Treason'' (Duke University Press), that Dr. Eitingon, serving his brother Leonid, was the control agent for Skoblin and Plevitskaya. Plevitskaya described him at her trial as her financial angel. Soon after Dr. Eitingon left Europe, so did his brother. Leonid Eitingon turned up in Mexico, where he directed the killing of Leon Trotsky, using as his agent Ramon Mercader, the son of a woman he was having an affair with.

Trotsky's son, Lev Sedov, died on Feb. 16, 1938, following an appendicitis operation in a Paris hospital run by Russians associated with the Union for Repatriation. But he did not die as a result of the surgery. Another leading agent for the special unit in his death was Mark Zborowski, then an anthropology student and Trotskyist activist. Mr. Zborowski, a former member of the Union for Repatriation, managed to win the confidence of Sedov so completely that Sedov trusted Mr. Zborowski to receive and open his mail. Mr. Zborowski admitted to Congressional investigators that he brought Sedov to that hospital so the special unit could kidnap him, but he claimed he did not know they intended to kill him. However, French police documents sustain the suspicion that Sedov was murdered in the hospital bed. And there is evidence that Mr. Zborowski played an informant's role in leading the special unit to Ignace Reiss's hiding place in Switzerland.

The special unit had other kills to its credit as well, including that of one of Trotsky's secretaries, Erwin Wolf, who disappeared in Spain, and Rudolf Klement, a German Trotskyist whose decapitated corpse was found in the Seine.

Sergei Efron and his wife, Marina Tsvetayeva, fled France in the wake of the Reiss and Miller affairs. Efron had pretended for 20 years to Tsvetayeva that he too was an anti-Communist White Russian. But he took his wife with him back to Russia, where he was purged from the N.K.V.D. and executed. She committed suicide.

Mr. Zborowski, who had come to the United States, was exposed in the 1950's as having worked for the K.G.B. In turn, he exposed a network of K.G.B. agents, and, after serving a sentence for perjury in connection with the various investigations of him, he returned to his profession as a medical anthropologist and had an honored career. Until his retirement in 1984, he was the director of the Pain Center at Mount Zion Hospital in San Francisco. His role in the events I have been describing has been amply documented by historians, among them Isaac Deutscher in ''The Prophet Outcast: Trotsky 1929-1940'' (Oxford University Press). Mr. Dziak's ''Chekisty'' presents the most complete account.

Now, who were the Eitingons? About Leonid Eitingon we know relatively little; there is not even a photograph of him available. He was considered the K.G.B.'s outstanding expert in operations against Russian anti-Communist exiles, as well as Trotskyists, and he used as a cover business operations for the Soviet fur trust.

About his brother, Dr. Max Eitingon, we know a great deal. Born in 1881, Max Eitingon had been analyzed by Freud, and he joined ''the secret seven,'' the committee set up to defend the psychoanalytic movement from public, and, especially, anti-Semitic attacks. The committee included Freud, his biographer Ernest Jones, Otto Rank, Karl Abraham, Sandor Ferenczi, Hanns Sachs and Max Eitingon. A famous photograph of the seven, which hung in Freud's waiting room and which has been widely reproduced, shows Dr. Eitingon in the second row, behind Freud and between Abraham and Jones. He is somewhat short, bald, with piercing eyes.

From 1925 to 1937, Dr. Eitingon became Freud's factotum and shield against the world. Abraham was dead, Ferenczi and Rank were alienated from the master, and Sachs and Jones were unsuited to the role Dr. Eitingon carried out so well, attending to the ailing Freud with continuous kindnesses. He was a virtual social secretary to the old man, and Anna Freud even fell in love with him at one time. As early as 1922, Freud told him: ''I suggest we continue our relationship, which has developed from friendship to sonship, until the end of my days.''

Dr. Max Eitingon is often referred to in historical works on psychoanalysis as the only member of the inner circle to enjoy independent means; it is sometimes said he used ''family money'' to help set up the Berlin Psychoanalytic Institute. Some biographers of Freud say that the Eitingon family fortune was lost in the Depression of the 1930's. Mr. Dziak, in ''Chekisty,'' repeats that assertion. French police documents on the Plevitskaya case attribute Max Eitingon's wealth to a business in furs, the same commodity in which his brother traded.

Dr. Max Eitingon was not an impressive figure. Paul Roazen, in his book, ''Freud and His Followers,'' says ''it is hard to say much about Eitingon, since he was not a good teacher or speaker (he had a stammer), and he wrote next to nothing.'' After he died in Jerusalem in 1943, Hanns Sachs, a fellow member of the ''secret committee,'' wrote: ''Max Eitingon played an outstanding, unforgettable role in the history of the psychoanalytic movement although his name is not connected with the development of any special part of psychoanalytic theory.''

We will probably never know how Dr. Eitingon felt about his and his brother's N.K.V.D. activities. It may be argued that his own participation, over all, must have been slight, although without his involvement as the link to Skoblin the liquidation of the Soviet generals might not have been carried out so easily. And, not to put too fine a point on it, it is not pleasant to imagine an associate of Freud in league with a henchman of Heydrich. IN the photograph of the ''secret committee'' Dr. Eitingon appears mild-mannered, kindly, benign.

In this he resembles many of the other figures whose names appear in this story. He was an intellectual, not a thug, a man of medicine, not a party militant. But Siqueiros and Neruda, on whose services Leonid Eitingon drew in the murder of Trotsky in Mexico, were, respectively, a painter and a poet. Efron was the husband of one of the most sensitive poets of this century. And Mr. Zborowski gained fame as a researcher on pain.

Could the case of Dr. Eitingon, which we can only now begin to assess, be merely an extreme example of what the journalist and historian Paul Johnson has called ''the heartlessness of intellectuals?'' Or might the psychoanalyst have been no more than the victim, as was Tsvetayeva, of loyalty to a family relationship? Mr. Dziak and others believe that Dr. Eitingon's responsibility in the Skoblin affair was more than superficial, but what can we say about the doctor's motives? Perhaps nothing. Certainly, unlike Tsvetayeva, Krivitsky, Siqueiros and Neruda, Dr. Eitingon left no plea or testament that would reveal his state of mind. His brother Leonid also stands mute before history, although we know something of his fate: after Stalin's death he was imprisoned in the Soviet Union. The circumstances of his death remain unknown. A similar fate might very well have befallen Mr. Zborowski had he heeded the Russians' many demands for his return to the Soviet Union before his unmasking in the United States.

If there is a moral to be drawn from this tale, it must be something along the following lines: When Stalin's men sought agents for the most depraved and most criminal tasks, they found them not among brutes of the underworld, but among sensitive and cultivated people in the highest levels of intellectual society -poets and psychiatrists who became conspirators and spies.

Pani Ewo-pisze pani tak ciekawe notki i odsłania kulisy o czym dzisiaj i zawsze było cicho sza.!..że zawsze czytam z wypiekami ,a jednocześnie coś jakaś gula w gardle rośnie...To co serwują nam portale,telewizja ,prasa to papka i ogłupiacz w porównaniu co na SN się czyta...Mam teraz gorsze dni,wrócę do pani artykułu później....Kłaniam się i pozdrawiam serdecznie....

Rozbieram ich drzewo genealogiczne, chwilę to potrwa.

Bede czekac cierpliwie...

... i tak codziennie tu jestem... zreszta, nie wyobrazam sobie aby tu nie byc  !!!

I jeszcze mala dygresja z mojej strony...

... prosze sobie wyobrazic, ze mialam okazje 4 lata temu zwiedzic to wiezienie dla kobiet w Rennes... zaproponowal mi te "wycieczke" moj owczesny proboszcz ks. Krzysztof i ja mu wtedy grzecznie odmowilam. To bylo i jest nadal najwieksze wiezienie dla kobiet we Francji.  Wielki,  ponury, obskurny budynek w samym centrum Rennes, doslownie rzut beretem od dworca kolejowego...

... a dzis od jednego z komentatorow dowiedzialam sie, ze tam wlasnie przebywala i zmarla Nadiezda Plewicka... co za zrzadzenie, prawda  ?!?