Prawo względem opodatkowania slodu piwnego w różnych do Związku północno niemieckiego należących państwach i dzielnicach. Z dnia 4. Lipca 1868. 

My Wilhelm, z Bożej łaski Król Pruski i t. d. rozporządzamy w imieniu Związku 
północno-niemieckiego , po udzielonem przyzwoleniu rady związkowej i parlamentu, na Wielkie 
Księstwa Mecklenburg - Schwerin i Mecklenburg-Strelitz, na Księstwo Lawenburskie, na wolne miasto hanzeatyckie Lubekę i jego terytoryum, jako i na wciągnione po 1. Stycznia r. b. w linią. celną Związku celnego i wciągnąć się jeszcze mające Pruskie i Hamburskie dzielnice, co następuje: 

Opodatkowanie slodu piwnego. 

§1. Kto piwo ze zboża wyrabia, winien opłacać od każdego cetnara szrotu słodowego lub szrotu zbożowego, do warzenia piwa użytego, 20 srb. gr. Jeżeli z warzeniem piwa połączona 
jest zarazem fabrykacya octu, lub jeżeli się fabrykuje ocet ze słodu w przeznaczonych do tego umyślnie zakładach po znacznych ilościach na sprzedaż, wówczas opłacany być winien tenże podatek i od szrotu do fabrykacyi octu użytego. 

Obowiązanie do opłaty podatku od wagi brutto. 

§2. Przy ważeniu słodu piwnego nie potrąca się nic za miechy, ani też nie stanowi różnicy, 
czy słód jest suchy lub zwilżony; natomiast przy ważeniu każdej ilości słodu, nadwyżka 
niżej 1/16 cetnara nie wchodzi w rachubę. 

Kiedy się opłaca podatek. 

§3. Podatek od słodu piwnego powinien być opłacany przed zacieraniem.

Fiksacya

§4.Opodatkowanie może wedle układu z władzą poborową, pod ustanowionemi przez nię warunkami, nastąpić przez opłatę kwoty kompensacyjnej na pewien przeciąg czasu. 

 

Napój domowy

§5.Fabrykacya piwa w zwyczajnych kotłach kuchennych na domowy rozchód, wolna jest całkiem od opłaty podatku, jeżeli ma miejsce wyłącznie na własną potrzebę we familiach składających się z nie więcej jak dziesięciu osób nad czternaście lat liczących. 
Kto z pozwolenia tego korzystać chce, winien o tem władzy poborowej w każdym roku wprzódy donieść i kazać sobie wydać na to kartę deklaracyjną. 

Ograniczenie sprzedaży piwa w domu warzonego

§6.  W przypadkach §5. każda sprzedaż fabrykowanych napojów osobom do gospodarstwa 
domowego nie należącym zakazana. 

Bonifikacya podatku przy wywozie za granicę.

§7. Względem bonifikacyi podatku przy wysyłkach piwa za granicę wydadzą się w razie potrzeby przez naczelną władzę skarbową osobne postanowienia. 

Deklaracya kotłów i kadzi.

§8. Kto ocet na sprzedaż, albo - nie będąc wedle §5. od podatku uwolnionym - piwo fabrykuje, obowiązany jest podać urzędowi poborowemu wykaz zawierający jak najdokładniejsze wyszczególnienie lokalów do piwowarzenia, kotłów i kadzi, tudzież ich wymiaru w Pruskich kwartach. Równy obowiązek doniesienia w przeciągu trzech dni ciąża mu, gdyby nowy sprzęt sprawiono, albo stary całkiem lub częściowo odmieniono, lub go do innego lokalu przeniesiono. 
Właścicielom browarów, jako też innym osobom, jeżeli takowe kotły tylko posiadają, 
lub je robią, albo niemi handlują, nie wolno onychże ani w całości, ani w części, ani nowych, ani naprawionych, z rąk swych wydawać, nie doniósłszy wprzód o tem urzędowi poborowemu miejscowemu i nie uzyskawszy od niego na to poświadczenia. 

Potrzeba wagi

§9. W każdym browarze znajdować się powinna dozwolona prawnie waga, na której 
przynajmniej pięć cetnarów na raz zważyć można, tudzież potrzebne gwichty stemplowane. Dopókiby tych nie sprawiono, może być zabronionem warzenie piwa. 

Zachowanie i użycie szrotu słodowego

§10. Każdy piwowar obowiązany jest, swój zasób szrotu słodowego zachowywać li w pe- 
wnem raz na zawsze wyznaczonem miejscu.  W razie równoczesnego warzenia piwa 
i przepalania wódki nie wolno używać do ostatniej czystego szrotu słodowego. Użycie mię- 
szaniny szrotu ze słodu i zboża niesłodzonego jest dozwolone, mięszanie nastąpić atoli musi 
w ziarnach przed zeszrótowaniem na młynku. 
Jeżeli obok warzenia piwa przepala się wódka z kartofli, ma wprawdzie użycie czystego szrotu 
słodowego na tenże ostatni cel być dozwolone; jednakowoż winien szrot, który do tego, jako 
też do warzenia piwa użyć się ma, być osobno deklarowany i zachowywany, oraz muszą 
i miejscowości dla pierwszego być pod dozór i kontrolę urzędników poborowych oddane. 

 

 

Procedura przy opłacie podatku

§11. Trudniący się warzeniem piwa winien donieść na piśmie urzędowi poborowemu, ile we- 
źmie szrotu słodowego do każdego waru, którego dnia i której godziny zacier uskuteczni, 
oraz uiścić zarazem podatek od zadeklarowanego nawaru. 

Podatkującemu wolno jest deklaracyą tę zdawać ilekroć razy piwo warzy, lub też usku- 
tecznić ją naprzód na pewien przeciąg czasu. 
W ostatnim razie może on podatek za cały czas z góry opłacić, lub też za każdy zacier 
z osobna przed rozpoczęciem onegoż. 

Deklaracya ilości piwa.

§12. Deklaracya piwowara, celem opłaty podatku, rozciągać się winna i do tego, ile piwa 
ze zadeklarowanego i opłacić się mającego szrotu słodowego wyciągnąć chce. 

 

Deklaracya i jej sprostowanie.

§13. Deklaracya, jeżeli zacier odbyć się ma przed południem, nastąpić winna najpóźniej po po-łudniu dnia poprzedzającego, a jeżeli po południu ma mieć miejsce, najpóźniej przed południem tego samego dnia trzema godzinami wprzódy - w obydwóch zaś przypadkach 
w godzinach służbowych (§20). Sprostowania deklaracyj przed urzędem poborowym dozwolone są, jeżeliby nastąpiły przynajmniej w dniu przed zamierzoną odmianą. 
Jeżeli odmiana ma na celu powiększenie mającej się zatrzeć ilości słodu, lub przydanie 
nowych warów, winien się podatek zarazem od tego opłacić. 
Jeżeli nastąpić ma cofnięcie którego waru lub zmniejszenie ilości słodu zatrzeć się mają- 
cego, wówczas podatkujący potrąci sobie przy najbliższej opłacie podatek już uiszczony. 

Zacier

§14. Zacierania odbywać się tylko mogą w miesiącach od Października aż włącznie do Marca od godziny 6 z rana do 10 wieczorem, w innych miesiącach zaś od 4 rano do 10 wieczór.

Czekanie na urzędników poborowych.

§15. Piwowar obowiązany jest oczekiwać przybycia urzędnika poborowego na godzinę do 
zacierania zadeklarowaną (§11). 
Za jego przybyciem należy natychmiast odważyć słód w jego przytomności i przystąpić do zacieru; piwowarowi wolno atoli zrobić zacier i bez jego przytomnści, poczekawszy nań godzinę. 

Zacier dodatkowy

§16. Po zwyczaj ma cały nawar być naraz zatarty, tak iż zacier dodatkowy nie powinien 
mieć miejsca. Jeżeli zaś w browarze mają miejsce regularne dodatkowe zaciery, wówczas raz na za- 
wsze zadeklarować należy, jaka ilość słodu wedle wagi i w ilu oddziałach na każdy nawar 
ma pójść do zacieru. 

Prawo odbywania rewizyi przez urzędników poborowych.

§17. Budynek, w którym piwo się warzy, może podczas roboty każdej chwili, w innej zaś 
porze tylko od 6 godziny z rana aż do 9 wieczorem być przez urzędników poborowych 
celem rewizyi zwiedzanym i musi im tym końcem być natychmiast otworzony. Mają oni tam 
prawo rewidować, czy kotły do piwa i kadzie są bez odmiany te same, jak były podane i oznaczone, czy nie ma sprzętów niezadeklarowanych, czyli naczynia wyłączone od użycia znajdują się jeszcze w tymż stanie, czy szrot słodowy zachowuje się li wprzeznaczonem do tego miejscu, i czy tylko o zadeklarowanym czasie i godzinie odbył się zacier, oraz czy podatek od zacieru należycie opłacono, jako też czy nie wyciągnięto większej ilości piwa aniżeli zadeklarowano (§12). 

 

 

Rewizya domowa.

 

§18.  Jeżeli ma miejsce uzasadnione podejrzenie dokonanych defraudacyi celem ukrócenia Rzą- 
dowi należnych podatków, i w skutek tego jest potrzebną formalna rewizya domowa, bądź to 
u osób trudniących się fabrykacyą piwa, bądź li innych, odbyć się ona może li za przestrzeganiem formalności, jakie co do rewizyi domowych są w ogóle przepisane, oraz w takich lokalach, które dają sposobność do popełnienia defraudacyi lub zatajenia przedmiotów podatkowi uległych. 

Obowiązanie do udzielenia pomocy.

§19.  Ci, u których się rewizya odbywa, oraz ich pomocnicy w procederze, obowiązani są, rewi- 
dującym urzędnikom udzielić lub kazać udzielić tej pomocy, jaka potrzebna jest celem usku-tecznienia rewizyi w przepisanych granicach. 

Obowiązanie urzędników poborowych.

 

§20. Godziny służbowe, w których urzędnicy poborowi w dniach powszednich gotowymi być 
winni do ekspedyowania podatkujących, przepisuje administracya. Za prawidło stanowi się, iż, gdzie przy urzędach poborowych znajduje się dwóch lub więcej urzędników, godziny 
służbowe mają być następujące: 
w miesiącach zimowych od Października aż do Lutego włącznie, przed południem od 8 do 12, a z południa od 1 do 5 godziny. 
W innych miesiącach od 7 do 12 i od 2 do 5 godziny. 
Na innych miejscach godziny służbowe ograniczone są na czas przedpołudniowy od 9 do 12. 
Gdyby tego było potrzeba, należy i krom oznaczonego czasu podatkujących ile możności 
ekspedyować. 
Odmienne od powyższych przepisów urządzenia winny tam, gdzie zachodzą, osobno być 
obwieszczone. 

 

 

§21. Od podatkujących nie wolno urzędnikom poborowym pod żadnemi okolicznościami za 
żadną bądź czynność służbową wynagrodzenia lub podarku, bądź to w pieniędzach, rzeczach lub posługach, bez różnicy nazwy, żądać ani przyjmować. Z drugiej strony zaś podatkujący nie powinni tym podobnych pod żadnemi okolicznościami i pod żadnym pozorem dawać, ani nawet ofiarować, bez ściągnienia na siebie kary. 
Oprócz przepisanych podatków nic się nie pobiera. 
Kwity i poświadczenia władz poborowych wydają się bez opłat. 

§22.  Podatki za wiele pobrane zwrócą się, gdyby w przeciągu roku, licząc od dnia opłaty po- 
datku, z pretensyą do zwrotu się zgłoszono i takową uzasadniono. W razie zupełnego lub 
częściowego odrzucenia pretensyi, służy przeciw temu rekurs do przełożonej władzy 
w przeciągu terminu prekluzywnego sześciu tygodni. Gdyby się reklamant udał do władzy 
nie właściwej, takowa winna petycyą rekursową oddać do władzy właściwej, przy czem 
się reklamantowi przerwa w czasie z terminu rekursowego nie potrąca. 
Podatków, za mało, lub wcale nie pobranych wolno również zażądać ex post w przeciągu roku, licząc od dnia, w którym do opłaty przypadały. Po upływie roku upada wszelka pretensya do zwrócenia lub późniejszej opłaty podatków względem Rządu resp. podatkujących; Rządowi atoli zastrzegają się każdej chwili prawa jego do wynagrodzenia szkody względem urzędników, z winy których podatki wcale nie lub mylnie zostały pobrane, podczas gdy urzędnicy nie mogą do podatkujących względem późniejszej opłaty podatków rościć pretensyi. 

Postanowienia karne.

§23. Kto przedsiębierze czynność procederową, której wykonywanie ulega opłacie podatku od 
słodu piwnego, jeżeli jej albo wcale nie zadeklarował, lub tez tak mylnie, iż ztąd wynikło 
ukrócenie podatku, zawinił karę defraudacyi. 

Kara za defraudacyę. Pierwszy przypadek

§24. Kara za defraudacyą polega na winie pieniężnej równającej się poczwórnej ilości nieopłaconego podatku. Nadto powinien, mimo uiszczoną, karę, podatek być opłacony. 

 

 Drugi przypadek

§25. W razie powtórzenia, po poprzedniem ukaraniu, ustanawia się kara na ośmioraką ilość 
nieopłaconego podatku. Prócz tego nie wolno winowajcy, jeieli jest piwowarem, w prze- 
ciągu trzech miesięcy wykonywać prawa warzenia piwa ani samemu, ani teźprzez nikogo 
innego na rzecz swoję. 

Trzeci przypadek

§26. Za trzeciem wykroczeniem, po dwukrotnem poprzedniem ukaraniu, zawiniło się karę sze- 
snastokrotnej ilości nie opłaconego podatku, a jeżeli winowajca jest piwowarem, nie wolno 
mu procederu piwowarzenia nigdy i w żadnym czasie samemu wykonywać, ani przez nikogo 
innego na rzecz swoję wykonywać kazać. 

Zaniedbane podanie sprzętów i zmian.

§27. Gdyby o kotłach browarnych i kadziach, lub o przedsięwziętych z niemi odmianach, nie 
doniesiono, jak to w § 8. jest przepisanem, naówczas skonfiskują się nie podane, odmienione 
lub gdzieindziej przestawione sprzęty. Nadto ulega piwowar karze pieniężnej od 25 do 100 talarów, która się w razie powtórzenia podwoi. 
Jeżeli przy tem nie podanych kotłów i kadzi do warzenia piwa użyto, wówczas popełniona 
przez to defraudacya karana będzie jeszcze osobno podług § 24. 25. i 26. 

Zatarcie bez deklaracyi i dodatkowe zatarcie bez upoważnienia.

§28. Jeżeli piwowar zrobił zacier nie zadeklarowawszy i opłaciwszy go wprzódy, podatek 
i kara obliczają się w zupełności według nawaru, jaki na cały war piwa brać się zwykł. 
Jeżeli zaś zrobił tylko zacier dodatkowy bez upoważnienia, naówczas - bez różnicy, czyby 
ukrócenie pouatków wykryto, lub nie -wzięty każdą razą będzie w karę 5 tal., która w przy- 
padkaell powtórzenia się podwaja. Kara za defraudacyą idzie osobną drogą, jeżeli miało 
miejsce ukrócenie podatków. 

 

Sprzedaż piwa z browarów domowych.

§29. Kto uzyskawszy pozwolenie warzenia piwa tylko na własny rozchód domowy, piwo za 
zapłatą w domu szynkuje, lub po za domem osobom, do gospodarstwa domowego nie na- 
leżącym, za pieniądze lub wynagrodą spuszcza, winien, jeżeliby podatku i zwykłej kary defrau- 
dacyjnej we wyższej nie wyśledzono kwocie, złożyć kary 10 tal. i ma ze względu na to 
w powtórzeniach karany być wedłyg postanowień powszechnych (§§ 25. i 26.). 

 

Zaniedbane doniesienie o warzeniu piwa na własny rozchód domowy. 

§30. Kto mając sobie dozwoloną wolną fabrykacyą piwa ze szrotu słodowego, nie wyrabia 
sobie corocznie na to poświadczenia deklaracyjnego  (§5) podpada karze porządkowej od 
1 do 3 tal., która w powtórzeniach podwyższa się na 2 do 10 tal. 

Nie zastosowanie się do deklaracyi pod względem czasu zacierania i wyciągu piwa. 

§31 Jeżeli piwowar zrobił zacier w innym czasie, aniżeli w przepisanym (§§11 i 14)i przezeń
podanym, lub przed upłynieniem godziny, przez którą na urzędnika poborowego czekać się 
musi (§. 15.), podpada karze 2 tal., która przy powtórzeniu zwyższa się na 5 do 20 tal. Prócz 
tego, jeżeliby nawar nie był zadeklarowany nawar całkowity, winien złożyć podatek i karę za 
tyle szrotu słodowego, ile do całkowitego waru więcej brać się zwykło, aniżeli w obecnym 
przypadku zadeklarowano. Zboczenia od zadeldarowanego wyciągu piwa, przechodzące 
10 procent, mają karane być tak samo, jak zboczenia od zadeklarowanego czasu zacierania. 

Znalezienie więcej szrotu słodowego aniżeli zadeklarowano. 

§32.  Wszystek szrot słodowy, który się tak na przeznaczonem do tego miejscu (§10.), jako 
też gdzieindziej u piwowara pod nad zadeklarowaną do zacieru najdalej za następujący dzień i opłaconą ilość znajduje, ma, bez względu na rzekome przeznaczenie, uważać się jako 
objekt zamierzonej defraudacyi, a zachowanie na innem aniżeli podanem do tego miejscu- 
pomijając karę defraudacyjną - ulegać karze porządkowej jednego talara za cetnar. 

Wydanie naczyń browarnych bez doniesienia.

§33. Właściciele browarów i inne wymienione w §8. osoby, mianowicie kotlarze, którzy 
kotły browarne nie doniósłszy o tem urzędowi poborowemu i nie otrzymawszy na to poświad- 
czenia, komu innemu wydają, podpadają karze od 5 do 20 tal., która w powtórzeniach zwyż- 
szyć się ma na 20 do 50 tal. 

Obowiązanie odpowiedzialności za zawinione kary pieniężne. 

§34
I. Kto się trudni warzeniem piwa jako procederem, odpowiada, co się tyczy zawinionych na mocy obecnego prawa kar pieniężnych, majątkiem swym za swych rządców, pomocników w procederze, jako i za tych spólników domowych, którzy są w stanie wywierać wpływ na sprawowanie procederu - gdyby: 
1) kary pieniężne od właściwego winnego z powodu niemożności nie mogły być ściągnięte, i gdyby zarazem 
2) dostawiono dowód na to, iż warzący piwo przy wyborze i ustanawianiu rządców i pomocników w procederze lub przy dozorowaniu takowych, jako i oznaczonych na wstępie spólników domowych postąpił sobie był niedbale, t. j. nie z troskliwością porządnego gospodarza. 
Za niedbalstwo takie uważa się w szczególe ustanowienie z wiedzą odnośnie zatrzymanie u siebie karanego już o defraudacyą podatku od słodu piwnego rządcy lub pomocnika w procederze, chybaby naczelna władza skarbowa była na ustanowienie odnośnie zatrzymanie onego i ze-zwoliła. 
Jeżeli piwowar, który według postanowień obecnego prawa subsydyarycznie odpowiadać ma, był już o popełnioną przezeń samego w udowodnionym zamiarze 
ukrócenia podatku - defraudacyą podatku od słodu piwnego karan, wówczas mówi przeciw niemu. presumcya niedbałego sobie postąpienia tak długo, ażby udowodnił iż przy ustanawianiu odnośnie dozorowaniu swego na wstępie oznaczonego personału pomocniczego postwił sobie z troskliwością porządnego gospodarza.

II. We względzie podatku ukróconego w skutek kontrawencyi naprzeciw przepisom obecnego prawa odpowiada piwowar za oznaczone pod I. osoby swym majątkiem, gdyby podatek od właściwego winnego dla ubóstwa nie mógł być ściągniętym. 

III. Na złożenie kar pieniężnych na mocy subsydyarycznej odpowiedzialności w miarę 
przepisów ad 1. może piwowar być li wyrokiem sądowym skazanym. 

IV. Powyższe postanowienia nie naruszają przysługującego administracyi poborowej 
prawa, według którego wolno jej zamiast ściągania winy pieniężnej od odpowiada- 
jącej subsydyarycznie osoby, oraz za zrzeczeniem się tego, mającą się w razie niemożnośei w miejsce kary pieniężnęj zawyrokować karę więzienia dać natychmiast na właściwym winowajcy wykonać. 

 

Kumulacya kilku kontrawencyi przeciw prawom. 

§35. Jeżeli się do kontrawencyi naprzeciw postanowieniom obecnego prawa przyłączają inne 
przestępstwa, lub zbrodnie, wówczas znajdują zastósowanie powszechne ustawy karne. 
Jeżeli defraudacyi towarzyszy przestąpienie szczegółowych przepisów obecnego prawa, 
ustanowiona za nie kara przystępuje po zwyczaj do kary za defraudacyą. W razie kilku 
lub kilkokrotnych przestąpień obecnego prawa, które nie polegają na defraudacyach, jeżeli kontrawencye tego samego są rodzaju i równocześnie zostały odkryte, ma kara za kon- 
trawencyą względem obowiązanego subsydyarycznie, zarówno jak względem istotnego 
winowajcy lub uczestnika, zostać li w jednokrotnej ilości ustanowioną. 

Kara za przestąpienie innych przepisów. 

§36. Przestąpienie wszelkich innych wobecnem prawie zawartych postanowień, oraz wyda- 
nych wedle niego i należycie ogłoszonych przepisów administracyjnych, na które osobnej nie ustauowiono kary, ulega winie pieniężnej od 1 do 10 talarów. 

Kara za przekupienie urzędników i opór przeciwko urzędnikom, 
zamienianie kar pieniężnych, procedura przy kontrawencyach oraz przedawnienie. 

§37. Pod względem karania za przekupienie urzędników i za opór przeciw urzędnikom, do 
czego rachuje się i odmówienie włożonego w §19. na procederników obowiązku udziela- 
nia pomocy, dalej pod względem zamieniania kar pieniężnych na kary wolności, tudzież co 
do procedury przy ściganiu kontrawencyi przeciw postanowieniom obecnego prawa, jak nie- 
mniej pod względem przedawnienia kar - znajdują zastósowanie odpowiednie dyspozycye 
celnego prawa karnego, a jeżeli takowe nie są w niem zawarte, dotyczące powszechne posta- 
nowienia prawne. 

§ 38. Naczelna władza skarbowa odnośnego państwa winna starać się o wykonanie tego prawa, 
w szczególe pozostawia jej się wyznaczenie miejsc pobierczych i urzędników, którym po- 
bieranie podatku od słodu piwnego i kontrola się poruczy, jak niemniej wydanie potrzebnych przepisów kontrolowych i instrukcyi. Mocną ona też jest, o ile przepisy tego prawa odnoszą się do waloru Pruskiego i miary Pruskiej, wedle potrzeby przepisy te w ichż zastósowaniu 
do waloru i miary, jakie w odnośnem państwie i kraju prawnie istnieją, bliżej oznaczyć. 

§ 39. To prawo wchodzi w życie z dniem, jaki prezydyum dla każdego z oznaczonych na 
wstępie prawa państw i krajów wyznaczy. 
Z tym samym dniem uchylają się przepisy prawne, jakie obecnie co do opodatkowania piwa 
i octu oraz słodu istnieją w tych państwach i krajach, dla których obecne prawo wychodzi. 

 

Na dowód Nasz własnoręczny podpis i pieczęć związkowa. 
Dan na zamku Babelsberg, dnia 4. Lipca 1868. 

 

 

(L. S.) Wilhelm. 

Hr. Bismarck - Schoenhausen. 

Zbiór praw dla związku północno-niemieckiego wydany w Berlinie dnia 11 Lipca 1868.

 

 

---

tagi: prusy  podatek od słodu piwnego  19 wiek 

	ewa-rembikowska
	11 czerwca 2018 01:20

4     1245    3 zaloguj sie by polubić