Ciekawa sytuacja. Przyjaciel cesarza, powiernik Rudolfa, wykonwca jego testamentu, wieloletni ambasador w Berlinie hrabia László Szőgyény-Marich był podwójnym agentem - rządu austriackiego i Bismarcka.

I jeszcze jedno, czy w pozostawionych przez Rudolfa dokumentach były papiery dotyczące pożyczki od Artura? czy dla cesarza, gdy dowiedział się o tym od jego brata Adama Potockiego podczas audiencji, był to temat znany, czy szok?

Szőgyény należał do węższego kręgu księcia Rudolfa. W 1886 roku otrzymał od cesarza zlecenie udzielania Rudolfowi informacji politycznych z pierwszej ręki /tajnych/. W zamian  Rudolf przekazywał informacje z własnego wywiadu (głównie z Francji, od swoich dziennikarzy, barona Szepsa, Frischauera, Futtakiego i Hirscha). Te wiadomości docierały za sprawą ambasadora do Bismarka.  W ten sposób Bismarck dowiedział się o rozmowach Rudolf - Clemenesceau. 

Tak, Moritz Szeps - właściciel liberalnej gazety Neues Wiener Tagblatt , w której pisał i którą dofinansowywał Rudolf miał córkę, która wyszła za mąż za Paula Clemenceau, brata Georga.

Ciekawe na co mu były te pieniądze? Rozumiem, że nie na rozrywki. Może Clemenceau by coś o tym wiedział :-)

No tak, po pierwsze na żadnej ze stron internetowych poświęconych Rudolfowi (a przerzuciłam naprawdę dużo), nikt nie zająknął się nawet o tej pożyczce. Nikt nie studiował prasy polskiej z ówczesnego okresu. Ja tę informację znalazłam w Kurierze Warszawskim, podaną przez ich korespondenta w Wiedniu. Czy w prasie wiedeńskiej też była wzmianka na ten temat? w prasie francuskiej? niemieckiej?

Nikt nie poszedł po tej linii a może być ciekawa? czy Rudolf kupił akcje Kanału Panamskiego? skierował  pieniądze do Bośni?  Chyba, że faktycznie na dziwki wydał? Ale była to taka kwota, że by nie zdążył?

A jeszcze jedno. Pani Wolf, która powiedzmy była "opiekunką" subretki Mizzi ulubienicy Rudolfa też pisała regularnie raporty do Bismarcka.

Krótko przed śmiercią w 1989, ostatnia cesarzowa Austrii Zyta Maria Parmeńska** udzieliła wywiadu, w którym wyjawiła, że arcyksiążę i jego kochanka zostali zamordowani w ramach spisku mającego na celu uciszyć Rudolfa po tym, jak odmówił udziału w zorganizowanej przez francuski rząd próbie obalenia jego konserwatywnego i popierającego Niemcy ojca. Gdyby plan ów się powiódł, arcyksiążę objąłby tron jako cesarz liberalny i profrancuski.

Z tego cytatu dowiadujemy się np. że Franciszek Józef dogadywał się z Bismarckiem o czym bez przerwy piszę sugerując że ten właśnie sojusz był przyczyną tragedii. Tak jak pisałem, korzystając z tekstów pani Ewy, Cesarz wraz z Bismarckiem coś planowali. Coś wymierzonego w układ finansowy, który trzymał w ryzach i Niemcy i Austrię a wspierał chocby właśnie rząd francuski. Tylko czym w tamtych czasach były rządy francuskie jak nie zestawami marionetek? Choćby w tekście obok coryllusa czytamy o Georgesie Clemenceau o którym autor pisze że pewnie był agentem brytyjskim. Jeśli nawet więc jakiś hipotetyczny rząd francuski zorganizował morderstwo to tylko i wyłącznie jako realizator woli sił, które kierowały Georgesem Clemenceau.

Kluczową rolę w tajnym planie Bismarcka i Franciszka odgrywał Rudolf wspomagany przez kobiety. Maria Vetsera mogła być łączniczką z arystokracją niemiecką i Bismarckiem. Interesujące jest przy tym też że właśnie Szőgyény-Marich, powiernik Rudolfa był amabsadorem w Berlinie. Podwójnym agentem? Nie! Bo to była ta sama strona. Bismarck i Franciszek Józef współpracowali a ambasador był zwyczajnie jednym z łączników, kimś wtajemniczonym w plan. Ok, być może troszkę ta teoria jest ala James Bond, którego grał Rudolf właśnie ale spójrzmy na okoliczności.

Zarówno Franciszek jak i Bismarck byli ludźmi, którzy rzeczywiście i mocno interesowali się sprawami swoich państw. Znali doskonale swoją zależność od pieniądza. Od bankierów. Ot, przykładowo w słynnej książce „Wojna o pieniądz”  Hongbing sporo miejsca poświęca Bismarckowi i jego problemom z finansowaniem jego wojen itp. I jeden i drugi czuli się ubezwłasnowolnieni w dużej mierze. Wiedzieli też dla kogo tak naprawdę pracują te pieniądze. Wiedzieli też w jak trudnej są sytuacji jeśliby planowali wypowiedzieć walkę tym ludziom. A nie mieli innego wyjścia jeśli faktycznie zamierzali rządzić. Nie wiem jaki mieli plan ale pewne jest że mogli się oprzeć tylko na najbardziej zaufanych ludziach. Takim kimś został Rudolf, austriacki James Bond (czemu nie nakręcić filmu?). Czemu zawsze tylko Brytole mogą mieć superagentów? Czemu nie mógł być nim Rudolf? Ze swoimi mniej lub bardziej prawdziwymi kochankami? Rudolf grał liberała i playboya dzięki czemu mógł zostać poza radarem. Mógł nawet próbować rozpoznać środowisko przeciwnika. Z samym rozdającym karty we Francji Clemenceau. I mógł kombinować kasę od Potockiego. Kasę, która musiałbyć absolutanie tajna. Franciszek czy Bismarck nie mogli korzystać ze zwykłych źródeł finansowania gdyż te źródła właśnie były celem operacji i zaraz zaczęłyby się zastanawiać po co Rudolfowi takie pieniądze. Kto wie jak daleko zaszedł Rudolf i czego się dowiedział. Podobno żył mocnym stresie przymyślując ciągle o śmierci ale prowadząc taką grę czego mógł się spodziewać?

Ostatecznie przeciwnik uderzył wcześniej. Być może ktoś zdradził. To nie był zwykły mord skoro Vetserę zatłuczono jakimiś tępymi przedmiotami. To trochę wyglądało jakby Rudolf został ukarany za zdradę. Za to że  grał sprzymierzeńca liberałów i bankierów oraz samego Clemenceau. Kto wie czy czegoś faktycznie nie obiecał by wyciągnąć informacje. A potem został ukarany za to że od początku kłamał. Że udało mu się przeniknąć do środowiska i zbyt wiele dowiedzieć.

Potem jak wiemy sprawy potoczyły się szybko. Bismarck został odsunięty od władzy a Franciszek został zmuszony wymienić wielu ludzi na ważnych stanowiskach. Na takich pewnie pozostających pod lepszą kontrolą bankierów. Ale chyba nie pogodził się z porażką i dlatego zabito mu także żonę. Gdzie ewidentnie swoją rolę odegrali Rotszyldowie.