Jak zwykle, sprawy mają się inaczj niż pierwotnie by się wydawać mogło.

Plus.

Mnie zadziwiła sprawność administracji oraz dostępność sądów dla chłopów pańszczyźnianych. 

A nie jeździła aby na nauki do Szwajcarii?

Żałuję, że nie udało się ustalić za co Szymon Rembikowski miał osobistą urazę do Tomasza Roguckiego i Matki jego [Magdaleny Rogackiej] – również poddanych pruskich – a spowodowaną  plotkami kobiecymi, że aż dopuścił się w mieszkaniu ich obelg czynnych będąc wówczas pijanym i zbił kijem tak mocno, że ślady pobicia jeszcze po upływie dni 8 były jawne... :)

Rogucki czy Rogacki ?

O książce Łuczaka:

https://gloswielkopolski.pl/piatek-wielki-na-poczatku-byl-targ-zdjecia/ar/9263146

A tu potomek dziedzica, Daniel Teodor [ROESLER] (ur. 1918), dziedzic wsi Piątek Wielki w powiecie kaliskim.
https://www.facebook.com/PacynaHistoria/posts/390053941369804/
Jego ojciec, Jan Daniel (1778—1856), który mieszkał zarówno w Pacynie jak i w Warszawie, otrzymał wraz z rodziną nobilitację dziedziczną, prawo nowego szlachectwa w Heroldii Królestwa Polskiego w dniu 20 lipca (1 sierpnia) 1848 roku.
Chociaż Tygodnik Petersburski nr 32 (30 kwietnia/12 maja 1846) na pierwszej stronie podaje datę nadania 5 (17) marca 1846. 

Tzn. może nie potomek, a rodzina, najprawdopodobniej.

Zawieszenie dochodzenia do czasu zakończenia postępowania ws. cywilnej i nie związanej z pełnieniem obowiązków publicznych nie przeszłoby przez gardło/pismo dzisiejszej kaście.

Tak, gdzieś na 1855 rok.  Gdy przeglądałam księgi metrykalne z Żegocina Szymon w pewnym momencie zniknął i nie mogłam go nigdzie znaleźć. Domyślałam się, że wyjechał poza Prusy i się nie pomyliłam. 

Dzięki za odpowiedź. A czy są jakieś miejsca, w których mógłby być ciąg dalszy? Tzn. czy są nieprzebadane przez Panią a podejrzewa Pani, że coś tam może być.

A tak z ciekawości, to jak odbywa się gmeranie w takich Archiwach? Trzeba się gdzieś zapisywać, można wejść i samemu szukać, czy tylko zlecać pracownikom albo czekać aż zostaną kiedyś zarchiwizowane i wrzucone do sieci?

:) Rozumiem rozczarowanie. Odpowiednia ranga do grzechów?

Przyszło mi do głowy właśnie, że tym miejscem mógłby być sąd, o ile zachowały się akta z 1863 roku.

Gmeranie w Archiwach odbywa się normalnie. Trzeba wyszukać sobie sygnaturę i najlepiej dzień wcześniej zamówić a potem założyć białe rękawiczki, okulary i przeglądać.

Znam archiwum państwowe i archidiecezjalne w Gnieźnie, bo tam głównie bywałam. Ponieważ jednak wówczas mieszkałam w Warszawie, a przodkowie rozrzucili się po całej Wielkopolsce, więc po prostu pisałam i zlecałam wykonanie określonej kwerendy w archiwum w Lesznie, Kaliszu, Poznaniu. Pisałam do Muzeów Regionalnych, do urzędów stanu cywilnego. Trochę siedziałam u Mormonów zamawiając przedtem mikrofilmy.

Aktywnie genealogią zajmowałam się prawie 10 lat, do wydania książki. Potem porwały mnie inne problemy, więc co najwyżej tak z doskoku.

Teraz jest łatwiej, bo bardzo dużo materiałów zostało zindeksowanych, sporo zostało zdigitalizowanych, są fora genealogiczne. I niestety coraz więcej ludzi roszczeniowych, którzy na przykład piszą do zarządu WTG, aby coś im przetłumaczyć, czy znaleźć jakieś metryki, najlepiej dać gotowca.

Niestety zajmowanie się genealogią wymaga sporo czasu, systematyczności, pomysłowości, kojarzenia, no i nosa goldena retrivera, żeby złapać trop i nim iść. Oczywiście kasy też.

No jasne. Sąd w pierwszej kolejności. Musi tam coś być, jeśli nie przemielone.

Pytam, bo w Archiwum Zamojskim on-line nie ma jeszcze skanów, które mnie interesują, na wypadek gdybym jednak zapragnął je mieć natychmiast, ale mogę poczekać aż się pojawią :)
Korzystałem tylko z usług bibliotek i tu jest różnie, czasami ceny z kosmosu (pamiętam, pamiętam, Biblioteka Jagiellońska) a czasami nawet nie biorą złamanego grosza.

No ale przy okazji dowiedziałem się, że napisała Pani książkę o swojej rodzinie: Rembikowscy. Nie widzę okładki ale może kiedyś gdzieś znajdę całą książkę :)

Piękna! Gratulacje!

:)

Czytając książkę "Rody Pomorskie Ornass i Thiel" pań Kamili Thiel-Ornass i Danuty Thiel-Melerskiej byłam zachwycona benedyktyńską pracą archiwalną, którą unaocznia tekst. No i książka niesie sporą wiedzę o ludziach w okolicach Sztumu. Szalenie ciekawe kwestie, w ogóle nie znane powszechnie w Polsce. 

Ja wydałam tę monografię 8 lat temu. Teraz pewnie nieco inaczej bym napisała. Tym niemniej w momencie podjęcia decyzji o tym, że napiszę książkę o rodzinie, nawet nie wiedziałam, gdzie urodził się mój dziadek i jak nazywało się jego rodzeństwo, ile ich było. Na dodatek wszyscy ci, którzy jeszcze go pamiętali, czyli pokolenie mojego ojca, odeszli do wieczności. Mogłam bazować tylko na pamięci moich starszych kuzynów.

Po 8 latach zbierania materiałów, udało mi się scalić wszystkie gałęzie Rembikowskich pochodzące od Petrusa (1761 -1829).

O przygodach związanych z poszukiwaniami, dziwnych wydarzeniach, spotkaniach z nieznanymi członkami rodziny mogłabym napisać drugą książkę.

Aby było ciekawiej  i zachęcająco, to pierwszy wpis metrykalny jaki znalazłam podczas pierwszego mojego przeszukania  mikrofilmów u mormonów dotyczył Ewy Rembikowskiej żony Petrusa a dotyczył jej śmierci w dniu 20.12.1828 roku. Zmarła na hydrope, czyli puchlinę brzuszną.

Tu zaglądałem. Wszyscy z okładki to Pani krewni? Ta pani w pilotce też?

Pardon...

... a czy moge prosic sloweczko o kazdym Rembikowskim/ej  na tej wspanialej okladce  ???

i @Paris

No dobra

Franciszek Rembikowski - pradziadek

Konstancja Rembikowska jego żona

Wojciech - cukiernik z Radomia

Antonina - Gniezno

Antoni - Ostrów Wlkp. mechanik w kaszarni

Pelagia - Gniezno

Stanisław - mój dziadek - specjalista od lokomobili parowych

Marianna - ta od narzeczonego, który zniknął a którego szukałam w Chinach.

Ignacy - cukiernik z Radomia

Anna, która wyszła za Czecha i mieszkała w Pradze

Mam nadzieję, że nie wzięłaś tego do siebie :) /z tą puchliną wodną/. 

Ciekwe byłoby pochodzenie Waszego nazwiska. Coś wiesz?

Ale od pilotki się Pani nie wymiga. Co robiła Pelagia z Gniezna?

Pewnie od majątku  Rembiechowo koło Kobylina. A reszta to przypadek. Jak ksiądz/ urzednik usłyszał tak zapisał a zainteresowany nie umiał pisać ani czytać, więc przyjmował do wiadomości. A nawet jak już umiał pisać, to też różne cuda się zdarzały. Tylko Franciszek jako człowiek asertywny jak mu urzędnik niemiecki napisał nazwisko syna przez Rę, to kazał mu skreślić i poprawić.

Poza tym tej gałęzi od Szymona jakiś urzędnik w pewnym momencie zmienił nazwisko na Rybikowski. I część pozostała przy starym nazwisku (ci wyjechali w okresie międzywojennym budować Gdynię) a rolnicy zostali na miejscu i przy nowym nazwisku.

Antoni i Stanisław dość podobni.

Jak to co, była przykładną panią domu. Miała dwóch mężów. Z pierwszym troje dzieci, jedno zmarło. Jej mąż był listonoszem i mieszkali w Luenen. Po przedwczesnej śmierci męża (nawet USC z Luenen przesłał mi akt zgonu) wyszła drugi raz za mąż za wdowca z sześciorgiem dzieci. On był kontrolerem pocztowym. I tak sobie żyli w Gnieźnie. Po pierwszym mężu to Pelagia była Fudzińska, po drugim Elantkowska.

 A resztę z fajnymi zdjęciami, to zamieszczę jako nową notkę.

Jak miałem 6 lat to byłem tam, jedyny raz w życiu :)

Wielkie dzięki. A ta pilotka to taki szyk ówczesnej mody, rozumiem, nie z zainteresowań lotniczych?

Chyba tak. Taka moda była.

Pan Franciszek - inteligent absolutny! :)

Mam takiego sąsiada, za cara rządca u miejscowego arystokraty, za komuny posłowali na sejm, w szalonych latach 90tych się rodzina uwłaszczyła, a dzisiaj w PiS. Kompas jest jeden; Koryto.