Mur wokół Wiednia powstał na początku 18 wieku i miał służyć do obrony miasta przed atakami Turków i Kuruców. Z biegiem czasu tracił znaczenie fortyfikacyjne a zyskiwał znaczenie podatkowe. Od 1829 roku bramy Wiednia stały się kantorami podatkowymi. Każdy handlarz musiał uiścić stosowny podatek od wwozu żywności na teren miasta, co oczywiście odpowiednio podnosiło ceny detaliczne.

Bardzo popularnym miejscem handlu od 1780 roku był Naschmarkt. Został on podzielony na cztery części: największa przeznaczona była do sprzedaży owoców, mniejsza dla rolników, którzy przywozili z bliższych i dalszych okolic swoje ziemiopłody. Na trzecim oferowano tylko ziemniaki a na czwartym warzywa i słomę. Sprzedaż była dozwolona przez cały dzień.

I tak ludzie sobie handlowali korzystając z dobrodziejstw wolnego rynku ku pożytkowi kupujących aż pewnego dnia bliżej roku 1840 pojawił się czapnik Anton Heim, kóry postanowił podejść do zagadnienia systemowo.

Wynajął piętro ze stajniami i magazynami w pobliskim młynie Bärenmühle oraz zatrudnił 23 osiłków. Ci co rano udawali się za linię muru i tam w zależności od opory materii, siłą perswazji lub perswazją siły odkupywali od nadjeżdżającyh włościan produkty rolne. Oczywiście po cenach jak najniższych. Potem towar przechodził jeszcze przez dwóch lub trzech pośredników nim został postawiony na targowym stoisku. W łańcuszku pośrednictwa uczestniczyła rodzina Heima. Pan Heim zaczął w ten sposób monopolizować rynek detaliczny ziemiopłodów. Ci chłopi, którzy jednak wjechali na targ, mieli do wyboru dwie opcje: albo sprzedawać po cenach wyznaczonych przez szefa i jednocześnie zapłacić mu odpowiedni reket albo wyjechać bez towaru i bez pieniędzy. Te wozy, z których sprzedawano taniej były otaczane przez gwardię Heima, która niby spotykała się tam przypadkiem i niby przypadkiem dochodziło między jej członkami do jakiejś drobnej awantury i mordobicia, co kończyło się wysypaniem towaru na ziemię i jego zniszczeniem. Spod parasola na środku targu przyglądał się temu spokojnie sam boss a jego palce jak kiełbaski bębniły po grubym brzuchu ledwo mieszczącym się pod atłasową kamizelką.

Na targ przychodziły gospodynie domowe i nie mogły się nadziwić, że wszystko nie dość, że jest coraz droższe, to jeszcze na dodatek na każdym stoisku jest taka sama cena i nawet grosza nie da się urwać.

W 1847 roku drzewa owocowe opanowała jakaś zaraza, co odbiło się na plonach, cenach oraz nastrojach ludności.

Zaczęły się rozruchy głodowe i plądrowanie stoisk najpierw na peryferiach Wiednia a potem w samym mieście.

Na targu Naschmark wściekłe kobiety, które nie miały czym nakarmić swoich mężów przypuściły w dniach 28-29 marca 1848 roku szturm na wszystkie stoiska kontrolowane przez Heima. Natomiast 30 marca zaatakowały jego mieszkanie w Bärenmühle. Wyważyły drzwi, Heim uciekł przez okno, baby za nim. Dopadły go na moście Elżbiety i pewnie by zatłukły a trupa wrzuciły do Dunaju, ale przypadkiem przechodził tamtędy oddział Gwardii Narodowej, który odprowadził kupca do aresztu. 

 

Jak widzimy jedna osoba może przy pomocy swoich ochroniarzy terroryzować otoczenie tak długo, póki nie doprowadzi kobiet do białej gorączki a następuje to wówczas, gdy te nie mają co włożyć do garnka, by nakarmić swoją rodzinę. Dobrze, by każda władza o tym pamiętała.

---

tagi: wolny rynek  wiedeń  naschmarkt  monopolizacja  anton heim  reket  nastroje społeczne 

	ewa-rembikowska
	8 listopada 2020 18:18

13     1683    15 zaloguj sie by polubić