Zbyszko był z Bogdańca, Jurand ze Sychowa a my…?  Z Rembiechowa? Może tak, może nie. W parafii w Kobylinie są zapisy dotyczące Rembi(e)chowskich. Jak wiadomo literka  „ch” przez niemieckiego urzędnika była czytana jako "k". I w tej formie fonetycznej mogła pójść dalej wraz przeprowadzającą się rodziną.

 

Druga opcja  wskazuje na zawód  od drwala albo wojownika ( Wg Kazimierza Rymuta nazwisko Rembikowski  pochodzi od rąbać , łupać, zadawać ciosy bronią sieczną’, „rąb „ -wycinanie drzew, wyrąb; zaokrąglony koniec młota lub siekiery’")

A może sposób pisowni nazwiska ukształtował się w sposób absolutnie przypadkowy jako wyraz umiejętności utrwalenia fonetycznego brzmienia nazwiska w formę pisaną. Jak fonetycznie brzmiało nazwisko tego nie jesteśmy w stanie sprawdzić, natomiast – dzięki zachowanym księgom metrykalnym – możemy prześledzić w jakich wariantach było zapisywane na przestrzeni 100 lat tak przez urzędników jak zainteresowanych.

Przez pierwsze 70 lat dziewiętnastego wieku umiejętność pisania i czytania była sporadyczna, więc osoby zgłaszające nie były w stanie sprawdzić, co ksiądz  wpisał w księgę. A ksiądz skrobał gęsim piórem  tak jak umiał, tak jak usłyszał i tak jak mu się wydawało. Ani on ani następca nie porównywali sporządzanych zapisów z poprzednimi. Mówiąc inaczej, ponieważ większość ludzi była analfabetami, nie przywiązywano tak wielkiej wagi do tego co i jak jest napisane. I tak wszyscy wiedzieli, o kogo chodzi.

W zaborze pruskim zapisów dokonywano w alfabecie łacińskim a w zaborze rosyjskim cyrylicą.

I tak dzięki administracji kościelnej i cywilnej potomkowie najstarszego znanego mi protoplasty Petrusa (1761 - 1829) pochodzący od trzech jego wnuków: Tomasza, Ludwika i Franciszka, którzy mieszkali na terenach zaanektowanych przez Prusy odziedziczyli w ostatecznej wersji nazwisko Rembikowski, zaś potomkowie czwartego wnuka Szymona, który przeprowadził się w okolice Kalisza, pod jurysdykcję administracji rosyjskiej  - Rybikowski. 

Myślę, że proces kształtowania się nazwiska  był sumą  różnych zbiegów okoliczności. Jednakże największe znaczenie miał tu najbanalniejszy przypadek.

W 1874 r. utworzono w Prusach urzędy stanu cywilnego i tu najpierw zgłaszano przypadki urodzin, zgonów oraz zawierano małżeństwa.  Wpisy do ksiąg kościelnych były wtórne. 

Nie każdy zgłaszający był  tak asertywny jak mój pradziadek Franciszek, aby poprosić urzędnika o poprawienie nazwiska we wpisie do księgi.

rok 1877

Przykłady wpisów

1818

1834

1868

1871

1873

 

1877

1879

1892

1919

---

tagi: genealogia  nazwiska 

	ewa-rembikowska
	31 marca 2021 15:50

5     1240    4 zaloguj sie by polubić